Burni prelom 17. na 18. vek i još burnija prva polovina 18. veka, predstavljali su vreme velikih migracija, ali i stabilizacije naselja, porodica i društva u ovim krajevima. Da li se gazda Plavša Georgijev (sin) rodio u Bačincima 1672. godine, ili je kao mladić došao u Velikoj seobi Srba na čelu sa patrijarhom Čarnojevićem – za sada se ne može znati. Zna se da mu je žena Angelina preminula oko 1735-1736. godine. U braku su imali sinove Mihaila (1701), Milića (1706), Jovana (1714), Mojseja (1715), Jovicu (1717), Momira (1719) i Plavšu. Mihail i Plavša su 1736. godine za dušu svoje majke darovali manastiru Privina Glava jedan Minej za decembar. Veza ove porodice i manastira Privina Glava trajaće dosta dugo.
Plavša se kao trgovac stokom pominje tokom pete decenije 18. veka. Na pustari Tapavica kod Sremske Mitrovice, sa sinom sveštenikom Mihailom držao je 105 goveda. Par godina kasnije će taj broj pasti na 23 grla. Zajedno sa Plavšom, goveda je na Tapavici držao i šidski kapetan Stefan Piščević, otac čuvenog general-majora Simeona Piščevića.
Pomenuti Plavšin sin, jerej Mihail je rođen 1701. godine u Bačincima. Za sveštenika je učio kod mitrovačkog prote Stefana. Rukopoložio ga je vladika Nikolaj Kostajnički. Kao sveštenik se pominje u Bačincima 1732-1735. godine, zatim u Kuzminu 1734-1746. godine, i ponovo u Bačincima 1750. godine. Godine 1733. posedovao je 15 motika vinograda, 4 jutra oranice, 30 goveda, 5 konja, 40 ovaca i 30 košnica. Učestvovao je na Srpskom narodnom saboru u Sremskim Karlovcima 1735. godine. Sa suprugom Stepanijom je, koliko je poznato, imao sina Prokopija (1726) i kćerku Teodosiju (1731). Prokopije je nastavio očevim svešteničkim stopama pa se pominje kao sveštenik u Bačincima 1751-1760 godine. Verovatno drugi Mihailov sin, Lazar Plavšić, bio je sveštenik u Bačincima od 1757. do svoje smrti 1780. godine.
Plavšin sin Mojsej se školovao kod svog brata jereja Mihaila. Oženio se 1738. godine i iste godine rukopoložen za sveštenika u Rakovcu od strane episkopa Simeona Filipovića. U periodu 1738-1740. godine bio je paroh u Bačincima. Nakon četiri godine braka, ostavio je suprugu i otišao u manastir Privinu Glavu. Tamo ga je 1744. godine postrigao iguman Gavril. Dolazak Mojseja u manastir poklapa se sa velikom obnovom konaka i gradnjom nove (današnje) crkve. Istovremeno sa njegovim dolaskom u manastir, njegov otac Plavša je priložio 100 dukata za gradnju nove manastirske crkve. Kao jeromonah i iguman manastira Privine Glave, Mojsej se pominje već 1753. godine sa svega 38 godina starosti. Iste te godine manastir dobija na dar jedan dragoceni putir od čuvenog trgovca i kapetana Trifuna Isakovića, brata kapetana Vuka Isakovića. Kao iguman manastira, jeromonah Mojsej je posedovao knjige psaltir i časlovac, zatim 2 kreveta sa posteljinom, jorgan, ćebe, 6 jastuka, 4 drvene stolice, 10 motika vinograda, 300 stabala šljiva, kravu, kacu, 50 akova vinskih buradi, 5 akova rakijskih buradi. Nije poznato kada je preminuo ali svakako da je sahranjen u manastirskoj porti.
Danas u Bačincima nema naslednika ove porodice. Poslednji Plavšić se pominje u Bačincima oko 1800. godine. Porodični geni i prezime se nastavljaju kroz kuzminske Plavšiće, gde se preselio, verovatno Plavšin unuk, Lazar i krstio dete 1764. godine. Danas potomcima ove porodice ostaje osećaj ponosa na svoje pretke kao i autoru ovih redova na njegovu prababu Leposavu Plavšić udatu Stanivuković (Kuzmin, 1886- Šid, 1976).
(Autorska prava zadržana. Zabranjeno je korišćenje materijala bez dozvole vlasnika sajta)