Fantastično urađena serija i film „Montevideo, Bog te video“ vratila nas je u tridesete godine 20. veka i podsetila na sad već dugo nepostojeći spokoj prožimljen sa jedne strane sanjarskim a sa druge razuzdanim melodijama. Ovaj osvrt u prošlost ponovo je oživeo ličnost Božidara Simonovića i podsetio nas na jednu zaboravljenu šidsku porodicu. Doduše, još se tu i tamo u Šidu pomene ime Đokice Simunovića kao jednog od poslednjih članova ove izumrle porodice, iako već odavno nema ni Đokicine kuće, ni Đokicinog bunara. Na sreću, još uvek je očuvano Simunovićevo groblje. Ono što je najvažnije jeste da je ova porodica ostavila neizbrisiv pečat u srpskom društvu od crkve, preko politike do sporta.
     Nije poznato zašto je prezime Božidara-Boška-Bože Dunstera napisano u obliku Simonović a ne Simunović kako je upisan i u protokol krštenih.

     Rodonačelnik ove porodice je stražmešter Simeon, rođen sredinom 17. veka. Nije poznato mesto Simeonovog rođenja (ne treba odbaciti mogućnost da je rođen u Šidu). Ukoliko se Simeon doselio u Šid to je bilo pre velike seobe Srba 1690. godine jer mu je u Šidu, godinu dana pre seobe, rođen sin Radosav. Drugi Simeonov sin, Petar, rođen je takođe u Šidu, 1696. godine. Petar je kasnije postao sveštenik a opsluživao je parohiju u Adaševcima. Prema ustaljenim pravilima među ondašnjim srpskim porodicama, oba Simeonova sina uzimaju prezime po očevom imenu.
     Radosav Simunović je imao dva sina Danila-Daču († 1812), Božidarevog čukundedu, i Stefana († 1789). Poznato je da je Radosav držao vodenicu na Šidini, između Berkasova i Šida, na vlastelinskoj zemlji. Ovu vodenicu su nasledili njegovi sinovi, da bi kasnije gazdovanje nad njom podelili sa Petrom Kalinićem iz Šida. Uvećavajući porodični kapital kroz zanate i trgovinu, Simunovići su ubrzo postali jedna od najbogatijih šidskih porodica. Zanimljiv je izvod iz poreskog zaduženja Stefana Simunovića. Ukupno plaćen porez (koji je obuhvatao porez na ukućane, kuću, stoku, zemlju itd) 1777. godine iznosio je 5.64 forinti, 1778-9. 5,36, 1780. 6,8, da bi se 1791. godine povećanjem imanja i porez povećao na 16,34 forinte.
     Kapital i društveni status pružili su Simunovićima mogućnost povezivanja sa poznatim i uglednim srpskim porodicama. Mora se pomenuti da je sestra arhiepiskopa beogradskog i mitropolita srpskog Petra Jovanovića bila udata za Tomu Simunovića. Tako je ovo prezime ostalo za večnost zapisano u mauzoleju crkve manastira Krušedola. Strina Božidara Simunovića je praunuka kuzminskog paroha Petra Runjanina i bratanica čuvenog kompozitora Josifa Runjanina. Simunovići su rod sa poznatom iločkom porodicom Kirjanović. Dugogodišnji kum Simunovićima je Dimitrije Mita Orešković, poznati šidski kompozitor.
     Božidar Simunović je treće po redu dete šidskog posednika Radoslava (rođ.1848) i Terezije, a unuk ekonoma Nikolaja (1815-1890) i Sofije (1815-1899) Simunović. Rođen je 31. januara 1898. godine (po starom kalendaru) a ime je najverovatnije dobio po svom kumu pravniku Božidaru Šumanoviću. Zanimljivo je da je u periodu od 1952-1963. godine sklopio čak tri braka. Imao je dve starije sestre – Veru (1895-1980) i Nadeždu (rođ. 1897). 

Autor teksta: Radovan Sremac

(Autorska prava zadržana. Zabranjeno je korišćenje materijala bez dozvole vlasnika sajta)